HUZURSUZLUK
Gecenin anlamsız bir vaktinde uyanıyorum.
** 02:00 **
Bir işçi olarak bolca dinlenmeye ihtiyacım olduğu halde uyanığım. Olması gerekenin aksine diriyim de. Oysa uyuyalı yarım saat olmamış. Apansız, kör karanlıkta yapayalnız hissediyor ve korkuyorum. İşte yine, yeniden oluyor. Bu gece de diğerlerinden farklı olmayacak belli ki. Bir garip düşünceler silsilesi kucaklıyor zihnimi, derin dehlizlerine sürükleniyor ruhum. Engel olamıyorum! ‘’ Kimim, neden var oldum, amacım ne ‘’ gibi, çok önceleri üstesinden geldiğim varoluşsal sancılar yaşıyorum ansızın. Bitmek bilmeyen sorular soruyorum kendime. Kimi cevapsız kimi cevap bulan sorular
***Saat 03:00 Uyumalıyım! ***
Kendi gerçekliğim misafir oluyor gecenin sükunetine, destur dilemeden . Ait olmadığım hissini iliklerime değin hissettiğim inşaat işçisi olmam gerçeği , intikam alırcasına bir iştahla zihnime hücum ediyor. Uzak bir ihtimalde, kendi gerçeğimin zincirine vurduğum ve bu zincirden azletmek adına tüm gayretleri ötelediğim ya da bir şekilde razı olduğum, elinde kalemi ile başka bir ben görüyorum. Olmak istediğim kişi ile aslında olduğum kişinin arasındaki derin uçuruma düşüyorum. Düşen de ben, düşmekten kurtarmak için el uzatan da ben.
**** saat 03:30 ***Yeter artık Uyumalıyım!
Burada ne işim var, neden ailemden bu kadar uzaktayım? Onlarsız olmaya tercih ettiğim şey ekmek davası mı? Öyle ya , boşa mıdır bülbülün altın kafese garezi? Vatan olmaksınız tüm hazinelerin kıymetsiz oluşu boşa mıdır? Oysa Allah, ayette insanoğlunun rızkına kefil değil midir? O vakit neden ? Gerçek bir amaç uğruna olsa dahi ,neden?
Kendimi bu düşüncelerden azletmeli ve uyumalıyım. Ama olmuyor. Bu vakitsiz içsel çatışma gitgide iç huzursuzluğa dönüşüyor. Bir çokların hayali olan, elin Avrupa’sında işe gitmeye son yarım saat !
*****Saat 04:00 Uyumalıyım! *****
İnancımda kırılmalara yol açabilecek uzak yakın binlerce fikriyat ile mücadele ediyorum. Bertaraf etmeye çalıştıkça daha da güçlenen bu mistik düşmanı alt
etmeye takat yettiremiyor ve dua ediyorum. Daha çok, daha çok dua ediyorum. Garip bir şeklide hiç olmadığım kadar yalnız ve korkmuş hissediyorum. Korkmak ne yalnızlık ne? Neden ailemle olmak varken, Hollanda denen bu yerdeyim ve neden koğuşumdaki adamın horlayan sesine uyandım? Neden uyuyamıyorum? Tenimi saran buz gibi yalnızlık hissi neden? Derken alarm çalıyor.
******Saat 4:30 işe gitme vakti, uyuyamadım. Yine!******
07.07.2023 Rotterdam-HOLLANDA
